Da bi se razumjela 1948-ma koja je nenadano otvorila mogućnost pristupanja Jugoslavije NATO paktu, mora se, makar kratko, potsjetiti na građanski rat, njegove aktere i njihove uloge.
Četnici su od početnog stava otvorene borbe protiv okupatora polako zauzimali oportunističku poziciju kamo ih je odvela nada, pusta želja koja je prerasla u uvjerenje da će se saveznici, jednog dana iskrcati na jadransku obalu. Dio četničkog sloma, tragedije, sastoji se u tome što su Englezi, zaista, dosta dugo držali u opticaju mogućnost otvaranja balkanskog fronta čije bi formiranje bilo započeto invazijom na dalmatinsku obalu. Jugoslovenska pučistička vlada u Londonu, inače potpuno nedorasla i nesposobna, sa ružnom reputacijom vlade koja je zemlju gurnula u unaprijed izgubljen rat, te vojno i političko vođstvo četničkog pokreta u zemlji, potisnuli su poruku da je balkanski front tek jedna od opcija koje se razmatraju, držali su ga izvjesnim.
Nije se desilo.
Četnička ideja bila je jednostavna: u saradnji sa okupacionom vojnom silom prvo vojnički poraziti komuniste, a u času savezničkog iskrcavanja na Jadran, koristeći se savezničkom vojnom silom, protjerati okupatora iz zemlje. Kako politika nije samo kabinetska domišljatost, nego se mora realizovati na terenu gdje se očitavaju njeni konkretni obrisi, ti obrisi koji bi se mogli opisati kao očigledno, lako čitljivo četničko čekanje Godoa, nijesu se nikako svidjeli ni Njemcima ni Englezima. Ni jedni ni drugi nijesu ih smatrali lojalnim saveznicima. Čekanje Engleza izazvalo je nepovjerenje kod Njemaca, a saradnja sa Njemcima, bez obzira na onaj komunistički alibi, nepovjerenje kod Engleza. Kako je ta, ne samo politička nego i vojna pometnja riješena od strane Njemaca i Engleza, znamo. Ukratko, Njemci će, uz prethodni dogovor sa partizanskom stranom, na Neretvi četnike isporučiti partizanima od čega se ovi više nikada neće oporaviti niti predstavljati ozbiljniji vojnički faktor. (Njemačka strategija je jasna: jedan mogući neprijatelj manje u slučaju savezničkog iskrcavnja), a isto će uraditi Čerčil, upravo zbog četničke saradnje sa okupatorom i potrebe da se partizanska vojska potpuno relaksira u akcijama protiv okupatora ma i od najmanjeg četničkog ometanja (I Čerčilova strategija je jasna: jedan neprijatelj manje mom vojničkom partizanskom savezniku koji se bije protiv Njemaca) U samo nekolike godine Čerčil je, pokazaće se, dva puta zapečatio sudbinu kraljevine: marta 1941-e beskrupulozno je gurajući u čeljust nacističke ratne mašine, a drugi put servirajući je na tacnu Titu, ipak namjeravajući da ga tim poklonom u konačnici nadigra.
Nije uspjelo.
Naravno, glavni uzrok ovakvog razvoja situacije bile su tragično pogrešne političke procjene četničkog političkog vođstva kojima se Britanac okoristio da ne trepne!
Na drugoj strani, komunistički put je nužno mogao biti samo jedan: put bez ikakvih kalkulacija. Smrt je bila jedina alternativa, a tamo se nikome ne ide. Takav izbor udeseterostručuje objektivne snage. Ovo je koministički pokret činilo jedinstvenim, mobilnim, sa predvidivim beskompromisnim odgovorom na svaku političku ili vojnu situaciju.
Tito će iz krvavog građskog rata koji se odvijao ispod glavnog komunističkog poziva na borbu protiv okupatora, izaći kao pobjednik. Iskoristiti će sve političke i vojničke prilike u svoju korist, svaku, ma i najmanju slabost četničkog pokreta. Pored ogromnih sposobnosti, Tito je bio i dijete sreće. Antička je izreka da sreća prati hrabre. Od svega nekoliko desperadosa koji su u očaju podigli ustanak 1941-ve, narasla je oružana sila koja je 1945-te brojila 800.000 boraca. U Jugoslaviju komunizam nije došao na gusjenicama sovjetskih tenkova, predstavljao je autentični jugoslovenski proizvod. Tito je priznat i prihvaćen kao član antifašističke koalicije. Sve ovo i još puno toga činilo je da se Tito osjeća ponosnim i samouvjerenim, baš kao i pripadnici njegove vojske i njegove partije.
Oktobra 1944-te Tito će se prvi put pojaviti na naslovnoj strani Tajma. Kralj Petar II će te iste 1944-te pozvati četnike da pristupe Titovoj vojsci. Trijumf je bio potpun. Tito je smatrao da nikome ništa ne duguje, da se sopstvenim snagama ni iz čega iz očajne vojne i političke situacije, izborio sam za poziciju u kojoj se našao.
Stara je priča: Staljin je mislio drugačije. Znamo i posljedice Titovog otpora Staljinu. Jedna od njih ugrađena je i u cijuk onih pijuka koji su lomili Zid one berlinske noći 9. novembra 1989. i najavili da je komunizam svoje otpjevao. Berlinski zid je Titovom akcijom počeo da se potkopava prije nego što je faktički bio podignut, u njegovo rušenje ugrađena je ona doskočica: oj Staljine stara bako, ne vara se Tito lako!
Drugi put Tito će biti na naslovnoj strani Tajma septembra 1946. Započela je tršćanska kriza. Zona A i zona B punile su naslovne strane. Zapad je mislio da Tito radi po nalogu Moskve, varao se. Tito će oboriti dva američka aviona što će izazvati američki i britanski gnjev. U Beogradu je američka ambasada pod opsadom. Iz grla stotina mladića u uniformama koji ponosno marširaju ispred svog komandanta, (crngorska jedinica je u pitanju) izvija se pjesma druže Tito ajmo i Milano da je..mo Silvanu Mangano! Druže Tito samo reci, lećećemo kao meci!
Za razliku od onog prvog Tajmovog teksta, Tito nije više romantični nepoznati junak koji na viđelo izlazi iz šume. U ovom Tajmovom tekstu se kaže da je Tito stvorio policijsku državu (OZNA) da je pobio 200 000 ljudi i zatvorio još 100 000. Navodi se da je prokonzul u službi Moskve. Slute se Titovi apetiti da za račun Moskve stvori Balkansku federaciju. Većina Amerikanaca, kaže u tekstu, shvata da Tito koji je dugo viđen kao šampion demokratije, nije demokrata. Staljinov prokonzul, tako Tajm slika Tita.
Međutim, iz Beograda, od strane američkih ljudi na terenu, stižu drugačije vijesti. Jedna od njih glasi da su komunisti mnogo fleksibilniji u djelima nego u idelogiji (sic!). U tim izještajima Jugosloveni se ne nazivaju satelitima Moskve nego njenim najrevnosnijim saradnicima(sic!) koji se od Moskve ne osjećaju dovoljno podržanim! Ovo bi se moglo prevesti, kao razočarenje, ali i bijes Beograda, što za revnosno slijeđenje ruskog modela, bolji su od svih ostalih kompartija na tom putu, ne dobija zasluženu i dovoljnu količinu aplauza iz Moskve. Naravno, Staljin ne dijeli aplauze, Tito je već i onako previše popularan. Pored Staljinove zvijezde, rođena je na komunističkom nebu još jedna, ona Titova.
Amerikanac proročki predviđa da će ruska arogancija u odnosu prema Beogradu neminovno dovesti do sukoba i da Amerikanci moraju zaigrati na tu kartu!
Niko u Vašingtonu međutim, beogradske izvještaje ne razmatra ozbiljno. Matrica je stvorena, Tito je Staljinov prokonzul i ne može biti drugačije.
Stvari lete dalje!
U jesen 1947. osniva se Kominform, a već u martu stiže prvo Staljinovo pismo. Istog mjeseca Truman odlikuje Dražu Mihajlovića, izjavljuje da je Tito pobio 400 000 političkih protvnika. Trentak u kojem Truman odlikuje Mihajlovića i preuveličava broj žrtava govore da Vašington još ne uočava dubinu sukoba. U aprilu, Tito negativno odgovara Staljinu. Odgovor konceptira Đilas. U maju stiže i drugo Staljnovo pismo, Jugoslavjija ponovo odgovara. Američki otpravnik poslova izvještava da Staljinova pisma iritiraju Jugoslovene koji su željeli da federacijom Jugoslavije, Bugarske i Albanije, prošire svoj uticaj. Staljin je protiv. 24. juna 1948. počinje blokada Berlina! Američki otpravnik traži instrukcije Vašingtona kako da postupi ako Jugoslavija zatraži pomoć!
Velika američka igra je počela, prilika se ne ispušta iz ruku!
Ameraknci odlučuju da pomognu samo pod uslovom da Tito bude lojalan i kooperativan. CIA smatra da bi Titov uspjeh mogao imati dalekosežne negativne posljedice po ruski blok. Američka pomoć se mora plasirati bez pompe da ne iritira Staljina.
Avgusta 1948-me ubijen je Arso Jovanović, uhvaćeni Vlado Dapčević i Kađa Petričević, general Popivoda bježi u Moskvu.
U oktobru onaj američki otpravnik traži odlučniju američku pomoć Titu, jer je situacija u Jugoslaviji teška, smatra da se Tito ne može oduprijeti bez američke pomoći. Vašington je definitivno uvjeren da je Tito prešao Rubikon. U Beograd stiže ambasador Kenon. Njegov zahtjev Vašingtonu je da se Tito bezuslovno podrži, ne smije biti nikakvih uslovljavanja u odnosu na moguće ublažavanje postojeće diktature. Tito se održao samo zbog toga što je diktator. Slabljenje diktature, bilo kakvo, dovelo bi ga u teži položaj. Vašington ocjenjuje da je Tito brilijantno odigrao optužujući Ruse za imperijalizam.
Aprila 1949-te, osniva se NATO. U maju se osniva Zapadna Republika Njemačka. Tito prekida pomoć Grčkim komunistima što je odigrano prema Amerikancima. Jugosloveni to vješto pravdaju time što su grčki komunisti podržali Staljina.
U julu svoja vrata otvara logor Goli otok.
Tito dobija skoro sve što je od Amerikanaca traženo.
Avgusta 1949-te Rusi su uspješno testirali atomsku bombu, Zapad je u šoku. Septembra 1949-te Rusi koncentrišu trupe na jugoslovenskoj granici. Prekida se svaka formalna i faktička veza Staljina sa Jugoslavijom. Pritisak Rusa se pojačava, u sovjetskom lageru Staljin organizuje niz monstr-procesa titoistima. I on grabi da se unutar lagera okoristi jugoslovenskim slučajem. U novembru druga Rezolucija Informbiroa, nepodnošljivo glupa po tonu. Ona Titu u zemlji otvara najširi manevarski prostor za obračun sa IB. U decembru Amerikanci odlučuju da će Titu pružiti vojnu pomoć, ako sukob potraje.
Naredne 1950, započinje Korejski rat.
Osnivanjem NATO pakta i ulaskom Grčke i Turske u NATO, Jugoslavija postaje geopoloitički uzglobljena između antagonističkih blokova i postaje potpuno zavisna od američke pomoći. Ovakva situacija pokreće okreće Tita još više i još brže prema Zapadu. Jugoslavija ozbiljno računa na rat, vrše se sveobuhvatne pripreme. Mnogi ne znaju da je, na primjer, nikšićka željezara izgrađena kao strateški proizvodni vojni kapacitet zbog ruske agresije koja se predviđala. Pravi “mali” rat skoro se svakodenvno vodi na jugoslovenskim granicama na kojoj se manji i veći incidenti dešavaju skoro svakodnevno, gine se. Staljin se zaista nosi mišlju da jugoslovensko pitanje riješi agresijom, ali se, opravdano, plaši svjetskog sukoba. U jesen 1952. u zadnji čas se odustalo od već donesene odluke da se Jugoslavija napadne, sve je bilo spremno: i divizije i proslavljeni Žukov. Na odluku o odustajanju uticala je promjena stanja na korejskom ratištu.
U ovakvom ozračju Jugoslavija je počela pregovore za stvaranje takozvanog Balkanskog pakta između Jugoslavije i dvije članice NATO-a: Grčke i Turske koji je vojno trebao da poveže jednu komunističku i dvije članice NATO!
Na prvi pogled paradoksalna situacija. U suštini, radilo se o otvaranju vrata Titu da udje u NATO.
Odbio je.
Kako i zašto u tekstu koji slijedi…
Zvanični blog Slavka Perovića 
OK za sve. Samo mi jedno nije jasno, ispada da su se u gradjanskom ratu prvo potukli cetnici i partizani pa da su se tek onda pojavili tamo neki Njemci i Italijani! Nije mi jasno, stvarno nije!?
By: Mirka on October 23, 2009
at 00:04
Objašnjeno je vrlo fino, bitka na Neretvi je velikim dijelom bila bitka izmedju četnika i partizana. Da sad ne ulazim u detalje, poznato je da su njemci i italijani planirali da napadnu partizane čije je uporište bilo u tom predjelu (Bosna i Hercegovina) sa oko 90 000 vojnika, početkom 1943. Dio te vojske je činilo i nekoliko hiljada četnika.
Istorijska činjenica je da su njemci taktički pobijedili tu bitku. Ali su uprkos teškim gubicima i taktičkom porazu, partizani su osigurali sigurnost svom zapovjedništvu. Prelaze u istočnu Bosnu i Hercegovinu gdje se nalaze većinom, da ne kažem isključivo četnici. Partizani su ih porazili, tako da nakon Bitke na Neretvi četnici više ne predstavljaju nikakvu silu i skoro su potpuno izbrisani zapadno od Drine.
Slavko je objasnio manje poznate činjenice o tome zašto su njemci četnike tek tako “pustili niz vodu”, tj. Da su htjeli da neutrališu jednog potencijalnog neprijatelja.
By: Limar on October 23, 2009
at 08:15
Dragi Slavko,
ovaj tekst je još jedna potvrda Vaše davno kazane teze još dok ste bili aktivni a to je: ZAPAD NA BALKANU NE INTERESUJE DEMOKRATIJA, SAMO DA SMO MIRNI I DA NE PRAVIMO PROBLEME.
To se vidi i danas po njihovom odnosu prema olhokratiji na balkanu (liše Slovenije).
Jedini produkt tog njihovog stava može dalekosežno biti to da DEMOKRATIJA u pravom smislu te riječi nikada neće zaživjeti na ovim prostorima na našu veliku žalost.
U tom smislu ipak prema TITU gajim određene simpatije jer je takav šljam sa Zapada ipak preveslao nekoliko puta uspješno, i ipak smo kako tako bili nezavisna zemlja.
Ovi današnji su samo najobičnije sluge zapada koji su sve spremni a da zapad žmuri na njihovu besomučnu pljačku i sve ostalo što rade.
Pozdrav i dobro zdravlje,
Igor
By: Igor on October 23, 2009
at 08:52
Cetnici i partizani su na pocetku rata zeljeli samo da sitno usicare na racun velikog pohoda Njemacke. Medjutim, porazom cetnika, komunisticki apetiti pocinju sve vise da rastu. Tito shvata neslucene mogucnosti nametanja komunistickog koncepta. Cista diktatorska filozofija! Neogranicena vlast na sto vecem prostoru, ukljucujuci sto veci broj podanika . Staljinov pristup je isti. Dakle, imali smo sukob jednog velikog diktatora koji je imao mogucnost da upravlja sa pola svijeta i jednog malog, ali sa velikim ambicijama, ogromnim ambicijama…Kako je bio u pravu austrijski psiholog Alfred Adler sa teorijom kojom je opisao “teznju za moci”… Klasican primjer je upravo Josip Broz Tito.
A ako posmatramo velikog komunistickog sledbenika Mila Djukanovica, ali sa vremenom determinisanim malim mogucnostima (ipak je 2009 godina), mislim da mu svaku noc srce puca od bola zato sto nije bio rodjen ranije, ili sto ne moze da se vremenski teleportira u 1946 godinu
Nastavak ovog teksta ce vjerovatno pokazati koliko je diktatorska logika doslijedna: nista ne dijeliti ni sa kim – upravljati mora samo Jedan.
Hvala Slavko!
By: Angus Young on October 23, 2009
at 09:06
Господине Перовићу, препоручио бих Вам књигу Суђење Тито – Михаиловић. Укратко, да објасним каква је била ситуација са неколико равни. Најприје, Краљевина Југославија је и даље постојала, имала је Владу у егзилу, у Лондону, као и пар других европских држава. Та Влада је имала свог амбасадора чак и у Москви. Министар Војни те Владе је био Генерал Михаиловић. Начелник једине регуларне војске у земљи је био Генерал Михаиловић. После капитулације 18. априла, Михаиловић је са пар официра покренуо устанак 11. маја 1941. Начин његове борбе је био герилски. Комунисти почињу устанак тек по налогу Коминтерне после напада Хитлера на СССР. До тада су подржавали Хитлера.
Не постоји ни један споразум Михаиловића са Њемцима, за разлику од споразума комуниста који су у Загребу 1943. потписали споразум о заједничкој борби са усташама и Њемцима у случају искрцавања Западних савезника.
По самом признању шефа Гестапоа за Србију, Њемци су за најзначајнијег непријатеља сматрали Дражу Михаиловића, за којим је расписана потјерница са наградом од 100,000 рајхсмарака, чије су жена и ћерка убијени у логору на Бањици.
На крају, да не бих дужио, савезници четника, то јест Југословенске војске у Отаџбини су били САД и Британија, савезници усташа, Федералиста, балиста, Ханџар дивизије је била нацистичка њемачка, а савезник партизана је био Стаљинов СССР.
Договор Стаљина и Черчила је одредио нашу судбину.
By: Rade on October 23, 2009
at 10:21
rade,
nije bilo kolaboracije?! evo nesto malo o cetnicima u crnoj gori:
Collaboration with Italians
By middle of February 1942 individual chetnik commanders and commanders of the Italian Divisions started making first formal agreements. First agreement was made on 17 February between representative of colonel Baja Stanišića and commander of Italian Division ‘Taro’. Soon followed by agreement between representative of captain Đurišić and military governor and commander of Italian Troops of Montenegro general Alessandro Pirzio Biroli about collaboration of Đurišić chetniks with Italian forces in the area of Division ‘Venezia’ and on 6 March agreement was concluded between colonel Stanišića and general Alessandro Pirzio Biroli. All this agreements implicated either joint action or independent chetnik actions against communist lead partisans. In both cases Italians provided arms and supplied chetnik formations. On 9 March numerous Montenegrins, who were professional or reserve officers of Yugoslav Royal Army, held conference in Cetinje on which as commander of all nationalist forces in Montenegro general Blažo Đukanović was chosen. It was a choice which Mihailović accepted in full and maybe even suggested himself.
znakoviti su datumi. proljece 42′! normalno za ove navode postoji arhivska gradja
By: eh on October 23, 2009
at 10:41
slavko,
ne znam kako mislis da je Tito odustao od potpisivanja pakta sa grckom i turskom. U UN arhivi postoji dokument pod nazivom:
No. 2855. TREATY1 OF ALLIANCE, POLITICAL CO-OPERATION AND MUTUAL ASSISTANCE BETWEEN THE GOVERNMENT OF THE KINGDOM OF GREECE, THE GOVERNMENT OF THE REPUBLIC OF TURKEY AND THE GOVERNMENT OF THE FEDERAL PEOPLE’S
REPUBLIC OF YUGOSLAVIA. SIGNED AT BLED, ON
9 AUGUST 1954
Ne snalazim se bas najbolje sa kompjuterima pa ga ne umijem zakaciti ovdje u cjelosti.
By: eh on October 23, 2009
at 10:58
Ја сам написао да Михаиловић није никада имао никакав споразум са Њемцима. Нисам говорио о Павлу Ђуришићу и примирју које је имао са Италијанима. Територија ЦГ, Боке, Брда, Приморја и Старе Србије је била мирно острво од протјеривања комуниста почетком 1942. послије пасјих гробаља.
Уосталом, сам је Крцун рекао Михаиловићу да је њега Ђуришић на вријеме замијенио, какав је био план, сада би они судили комунистима.
Распитајте се мало више о пасјим гробљима, ликвидацијама партизанских тројки, Лијевче Пољу, Зиданом Мосту. На тим злочинима су постављени темељи ове државе, зато се о њима и даље не говори.
By: Rade on October 23, 2009
at 12:13
Nisam se dovoljno interesovao tim dogadjajima, ali mi se cini da je o pobjedi partizana ili cetnika kljucnu rijec imalo to – ko ce prvi doci na granice Jugoslavije.
Da je iskrcavanje saveznika bilo u Dalmaciji, nema sumnje da bi cetnici bili medju pobjednicima a partizani bi, vjerovatno, prebjegli u SSSR.
Mislim da je autor trebao tu vaznu komponentu da uzme u ovu dobru analizu, koja je interesantna i korektna.
Ujedno, treba obratiti paznju na ovaj detalj:
“BUDUĆNOST Jugoslavije i drugih balkanskih zemalja posle Drugog svetskog rata rešavala se u Staljinovom kabinetu u Kremlju 9. oktobra 1944. godine, u trenutku dok su se Beogradu približavale jedinice sovjetske Crvene armije i Titovi partizanski odredi. Tog dana je, naime, u iznenadnu posetu Moskvi doputovao britanski premijer Vinston Čerčil u nameri da sa sovjetskim vođom raspravi pitanje posleratnog uređenja Evrope. Razlog Čerčilove posete bio je neočekivano brz razvoj ratne situacije na Balkanu, posebno u Jugoslaviji, koji je pretio da zapadne članice “velike trojke”, SAD i Veliku Britaniju, stavi pred svršen čin i ostavi bez uticaja na posleratno uređenje ovih zemalja.
Povod Čerčilove brige bio je Josip Broz Tito s kojim se te godine u Italiji sreo radi dogovora o zajedničkim operacijama protiv Vermahta.
Neposredno posle toga, međutim, Tito je preko Krajove tajno otputovao u Moskvu gde se sa Staljinom dogovorio o zajedničkim operacijama partizana i Crvene armije u završnici rata na jugoslovenskom prostoru.
Osetivši se prevarenim, Čerčil je odmah otputovao u Moskvu da bi se sa Staljinom dogovorio o podeli posleratnih interesnih sfera na Balkanu.
Kako ćemo urediti naše odnose na Balkanu?”, upitao je Staljina.
“Šta vi o tome mislite?”, uzvratio je sovjetski vođa.
Čerčil je zatim istrgao list iz svoje beležnice na kome je pored imena balkanskih zemalja (među koje je uvrstio Mađarsku i ispustio Albaniju) zapisao procente uticaja Zapada i SSSR i dodao ga preko stola Staljinu. Mađarska i Jugoslavija su bile podeljene 50%:50%, Rumunija 90%:10% u korist SSSR, Bugarska 75%: 25% takođe u korist SSSR dok je Grčka podeljena 90%:10% u korist Velike Britanije. Staljin je bacio pogled na Čerčilovu belešku i bez reči je parafirao plavom olovkom, a potom je vratio Čerčilu. Čerčil je zapitao Staljina:
“Ne mislite li da bi ovaj papir trebalo spaliti da buduće generacije ne bi rekle da smo cinično odredili sudbinu miliona ljudi?”
“Ne”, odgovorio je Staljin, “vi ga sačuvajte”.
I dok je Staljin bio zabrinut zbog mogućeg odgovora Zapada (SAD su 9. avgusta 1945. bacile atomske bombe na Hirošimu i Nagasaki u nameri da upozore Staljina koji je prvu atomsku probu izveo tek 1949. godine), Tito je bio spreman da se i vojno suprotstavi Britancima i Amerikancima.
Kada ga je Staljin, septembra 1944. godine u Moskvi, zapitao: ”Reci mi, Valter (Titovo ratno ime), šta ćeš uraditi ako se Britanci stvarno iskrcaju u Jugoslaviji?”, Tito je samouvereno odgovorio: “Branićemo se svim raspoloživim sredstvima”.
Dakle, to potvrdjuje tezu da je Tito shvatao da bi iskrcavanjem saveznika u Jugoslaviji bio porazen.
Moja proicjena je da cetnike nisu izdali Britanci, vec da je dogadjaj dolaska Crvene armije automatski znacio njihov poraz.
Dakle, to spada u red – sudbinska kategorija, koja sa politickom Miahilovica, njenim greskama i slicno, nema pretjerane veze.
By: Vojin on October 23, 2009
at 13:06
Jas sam to pogledao. Na koji clan konkretno mislite?
————————————————————–
Treaty of Alliance, Political Cooperation, and Mutual Assistance Between the Turkish Republic, the Kingdom of Greece, and the Federal People’s Republic of Yugoslavia (Balkan Pact), August 9, 1954(1)
Art 1 Art 2 Art 3 Art 4 Art 5 Art 6 Art 7
Art 8 Art 9 Art 10 Art 11 Art 12 Art 13 Art 14
The Contracting Parties,
Reaffirming their faith in the principles set forth in the Charter of the United Nations and their desire to contribute, by co-ordinating their efforts, to the safeguarding of peace, the strengthening of security and the development of international cooperation;
Resolved to ensure in the most effective manner the territorial integrity as well as the political independence of their countries in accordance with the principles and provisions of the United Nations Charter;
Animated by the desire to widen and reinforce the bases of friendship and cooperation established in the Treaty of Friendship and Cooperation between their countries, signed at Ankara on February 28, 1953, which proved to be an extremely effective instrument;
Having in view that the said Treaty has always been considered an initial step toward an alliance;
Considering that the conclusion of such an alliance is necessary;
Convinced, furthermore, that the institution of a system of collective security among them through a treaty of alliance would not only constitute a decisive factor for their own security and independence, but would also benefit all the other countries adhering to the cause of a just and equitable peace, especially those situated in their area;
Have decided to conclude the present Treaty and, for this purpose, have appointed as their respective Plenipotentiaries:
who, having exhibited their full powers, found to be in good and due form, have agreed on the following provisions:
Article I
The Contracting Parties undertake, in accordance with the Charter of the United Nations, to settle by peaceful means any international dispute in which they may be involved, and to refrain in their international relations from the threat or use of force in any manner inconsistent with the purposes of the United Nations.
Article II
The Contracting Parties agree that any armed aggression against one or more of them in any part of their territories shall be considered an aggression against all the Contracting Parties, who, consequently, in the exercise of the right of individual or collective self-defense recognized in Article 51 of the Charter of the United Nations, shall jointly and severally go to the assistance of the Party or Parties attacked by taking immediately and by common accord any measures, including the use of armed force, which they deem necessary for effective defense.
The Contracting Parties undertake, without prejudice to Article VII of the present Treaty, not to conclude peace or any other arrangement with the aggressor in the absence of a prior mutual agreement between the Parties.
Article III
To ensure in a continuous and effective manner the attainment of the objectives of the present Treaty, the Contracting Parties undertake to assist each other to maintain and strengthen their defensive capacity.
Article IV
With a view to ensuring the effective application of the present Treaty, it is agreed as follows:
1. There is hereby established a Permanent Council to be composed of the Ministers of Foreign Affairs and any other members of the Governments of the Contracting Parties whose presence might be required by the needs of the situation and the nature of the subjects to be treated.
The Permanent Council shall meet regularly twice a year. It may hold additional meetings whenever the Governments of all the Contracting Parties deem this necessary
When the Permanent Council is not in session, it shall perform its functions through the Permanent Secretariat of the Treaty of Ankara according to a procedure to be determined.
The Conference of Ministers of Foreign Affairs provided for in Article I of the Treaty of Ankara shall be replaced by the Permanent Council.
Decisions of the Permanent Council on substantive matters shall be taken by unanimous agreement.
2. The General Staffs of the Contracting Parties shall continue their common task begun in application of Articles II and III of the Treaty of Ankara, with due regard to the provisions of the present Treaty.
Article V
As soon as the situation envisaged in Article II of the present Treaty occurs, the Contracting Parties will consult immediately and the Permanent Council shall meet at once in order to determine the measures which should be taken in addition to those already adopted pursuant to the aforesaid Article II, referred to above and which it would be necessary to take jointly in order to meet the situation.
Article VI
In the event of serious deterioration of the international situation, and more particularly in the areas where such deterioration might have a negative effect, whether direct or indirect, on the security of their area, the Contracting Parties will consult each other with a view to examining the situation and to determining their attitude.
The Contracting Parties, recognizing that an armed aggression against a country other than one of them may, by spreading, threaten directly or indirectly the security and the integrity of one or more of them, agree as follows:
In the event of an armed aggression against a country toward which one or more Contracting Parties has or have, at the time of signature of the present Treaty, obligations of mutual assistance, the Contracting Parties will consult each other regarding the measures which should be taken in accordance with the purposes of the United Nations and in order to meet the situation thus created in their area.
It is understood that the consultations referred to in this article might include an emergency meeting of the Permanent Council.
Article VII
The Contracting Parties will immediately inform the United Nations Security Council of any armed aggression against them, and of the measures of self-defense which have been taken; they will discontinue the said measures when the Security Council has effectively applied those mentioned in Article 51 of the Charter of the United Nations.
Likewise, the Governments of the Contracting Parties will immediately make the public statement provided for in United Nations General Assembly Resolution No. 378 (V) A of November 17, 1950 (2) relating to the duties of States in the event of an outbreak of hostilities, and they will act in accordance with the said Resolution.
Article VIII
The Contracting Parties reaffirm their decision not to participate in any coalition directed against any one of them and not to make any commitment incompatible with the provisions of the present Treaty.
Article IX
The provisions of the present Treaty do not affect and shall not be interpreted as affecting in any way the rights and obligations of the Parties under the Charter of the United Nations.
Article X
The provisions of the present Treaty do not affect and shall not be interpreted as affecting in any way the rights and obligations of Greece and Turkey resulting from the North Atlantic Treaty of April 4, 1949.
Article XI
The Treaty of Friendship and Cooperation concluded between the Contracting Parties at Ankara on February 28, 1953 shall remain in force in so far as it is not modified by the provisions of the present Treaty.
The Contracting Parties agree to apply the provisions of Article XIII of the present Treaty in respect of the duration of the Treaty of Ankara.
Article XII
The provisions of Article IX of the Treaty of Friendship and Cooperation of February 28 shall apply to the present Treaty under the same conditions.
Article XIII
The present Treaty is concluded for a period of twenty years.
If none of the Contracting Parties denounces this Treaty one year before its expiration, it shall automatically be extended for one more year, and so on until it is denounced by one of the Contracting Parties.
Article XIV
The present Treaty shall be ratified by the Contracting Parties in accordance with their respective constitutional processes. It shall enter into force on the date of deposit of the last instrument of ratification.
The instruments of ratification shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of Greece.
The Treaty shall be registered with the United Nations.
It has been drawn up in the French language three identical copies, one of which is to be delivered to each of the Contracting Parties.
In witness whereof, the Plenipotentiaries of the Contracting Parties have affixed their signatures hereto.
Done at Bled, August 9, 1954.
(1) From Belgrade, despatch 88, Aug. 12, 1954, file no. 760.5/8-1254/enc. 1. Instruments of ratification deposited by Yugoslavia, Feb. 25, 1955 by Greece. Apr. 30, 1955; and by Turkey, May 21,1955; entered into force May 21, 1955. Back
(2) U.N. General Assembly, Official Records, Fifth Session, Supplement No. 20 (A/1775), pp. 12-13
By: Angus Young on October 23, 2009
at 17:27
Treaty of Alliance, Political Cooperation, and Mutual Assistance Between the Turkish Republic, the Kingdom of Greece, and the Federal People’s Republic of Yugoslavia (Balkan Pact), August 9, 1954(1)
Art 1 Art 2 Art 3 Art 4 Art 5 Art 6 Art 7
Art 8 Art 9 Art 10 Art 11 Art 12 Art 13 Art 14
The Contracting Parties,
Reaffirming their faith in the principles set forth in the Charter of the United Nations and their desire to contribute, by co-ordinating their efforts, to the safeguarding of peace, the strengthening of security and the development of international cooperation;
Resolved to ensure in the most effective manner the territorial integrity as well as the political independence of their countries in accordance with the principles and provisions of the United Nations Charter;
Animated by the desire to widen and reinforce the bases of friendship and cooperation established in the Treaty of Friendship and Cooperation between their countries, signed at Ankara on February 28, 1953, which proved to be an extremely effective instrument;
Having in view that the said Treaty has always been considered an initial step toward an alliance;
Considering that the conclusion of such an alliance is necessary;
Convinced, furthermore, that the institution of a system of collective security among them through a treaty of alliance would not only constitute a decisive factor for their own security and independence, but would also benefit all the other countries adhering to the cause of a just and equitable peace, especially those situated in their area;
Have decided to conclude the present Treaty and, for this purpose, have appointed as their respective Plenipotentiaries:
who, having exhibited their full powers, found to be in good and due form, have agreed on the following provisions:
Article I
The Contracting Parties undertake, in accordance with the Charter of the United Nations, to settle by peaceful means any international dispute in which they may be involved, and to refrain in their international relations from the threat or use of force in any manner inconsistent with the purposes of the United Nations.
Article II
The Contracting Parties agree that any armed aggression against one or more of them in any part of their territories shall be considered an aggression against all the Contracting Parties, who, consequently, in the exercise of the right of individual or collective self-defense recognized in Article 51 of the Charter of the United Nations, shall jointly and severally go to the assistance of the Party or Parties attacked by taking immediately and by common accord any measures, including the use of armed force, which they deem necessary for effective defense.
The Contracting Parties undertake, without prejudice to Article VII of the present Treaty, not to conclude peace or any other arrangement with the aggressor in the absence of a prior mutual agreement between the Parties.
Article III
To ensure in a continuous and effective manner the attainment of the objectives of the present Treaty, the Contracting Parties undertake to assist each other to maintain and strengthen their defensive capacity.
Article IV
With a view to ensuring the effective application of the present Treaty, it is agreed as follows:
1. There is hereby established a Permanent Council to be composed of the Ministers of Foreign Affairs and any other members of the Governments of the Contracting Parties whose presence might be required by the needs of the situation and the nature of the subjects to be treated.
The Permanent Council shall meet regularly twice a year. It may hold additional meetings whenever the Governments of all the Contracting Parties deem this necessary
When the Permanent Council is not in session, it shall perform its functions through the Permanent Secretariat of the Treaty of Ankara according to a procedure to be determined.
The Conference of Ministers of Foreign Affairs provided for in Article I of the Treaty of Ankara shall be replaced by the Permanent Council.
Decisions of the Permanent Council on substantive matters shall be taken by unanimous agreement.
2. The General Staffs of the Contracting Parties shall continue their common task begun in application of Articles II and III of the Treaty of Ankara, with due regard to the provisions of the present Treaty.
Article V
As soon as the situation envisaged in Article II of the present Treaty occurs, the Contracting Parties will consult immediately and the Permanent Council shall meet at once in order to determine the measures which should be taken in addition to those already adopted pursuant to the aforesaid Article II, referred to above and which it would be necessary to take jointly in order to meet the situation.
Article VI
In the event of serious deterioration of the international situation, and more particularly in the areas where such deterioration might have a negative effect, whether direct or indirect, on the security of their area, the Contracting Parties will consult each other with a view to examining the situation and to determining their attitude.
The Contracting Parties, recognizing that an armed aggression against a country other than one of them may, by spreading, threaten directly or indirectly the security and the integrity of one or more of them, agree as follows:
In the event of an armed aggression against a country toward which one or more Contracting Parties has or have, at the time of signature of the present Treaty, obligations of mutual assistance, the Contracting Parties will consult each other regarding the measures which should be taken in accordance with the purposes of the United Nations and in order to meet the situation thus created in their area.
It is understood that the consultations referred to in this article might include an emergency meeting of the Permanent Council.
Article VII
The Contracting Parties will immediately inform the United Nations Security Council of any armed aggression against them, and of the measures of self-defense which have been taken; they will discontinue the said measures when the Security Council has effectively applied those mentioned in Article 51 of the Charter of the United Nations.
Likewise, the Governments of the Contracting Parties will immediately make the public statement provided for in United Nations General Assembly Resolution No. 378 (V) A of November 17, 1950 (2) relating to the duties of States in the event of an outbreak of hostilities, and they will act in accordance with the said Resolution.
Article VIII
The Contracting Parties reaffirm their decision not to participate in any coalition directed against any one of them and not to make any commitment incompatible with the provisions of the present Treaty.
Article IX
The provisions of the present Treaty do not affect and shall not be interpreted as affecting in any way the rights and obligations of the Parties under the Charter of the United Nations.
Article X
The provisions of the present Treaty do not affect and shall not be interpreted as affecting in any way the rights and obligations of Greece and Turkey resulting from the North Atlantic Treaty of April 4, 1949.
Article XI
The Treaty of Friendship and Cooperation concluded between the Contracting Parties at Ankara on February 28, 1953 shall remain in force in so far as it is not modified by the provisions of the present Treaty.
The Contracting Parties agree to apply the provisions of Article XIII of the present Treaty in respect of the duration of the Treaty of Ankara.
Article XII
The provisions of Article IX of the Treaty of Friendship and Cooperation of February 28 shall apply to the present Treaty under the same conditions.
Article XIII
The present Treaty is concluded for a period of twenty years.
If none of the Contracting Parties denounces this Treaty one year before its expiration, it shall automatically be extended for one more year, and so on until it is denounced by one of the Contracting Parties.
Article XIV
The present Treaty shall be ratified by the Contracting Parties in accordance with their respective constitutional processes. It shall enter into force on the date of deposit of the last instrument of ratification.
The instruments of ratification shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of Greece.
The Treaty shall be registered with the United Nations.
It has been drawn up in the French language three identical copies, one of which is to be delivered to each of the Contracting Parties.
In witness whereof, the Plenipotentiaries of the Contracting Parties have affixed their signatures hereto.
Done at Bled, August 9, 1954.
(1) From Belgrade, despatch 88, Aug. 12, 1954, file no. 760.5/8-1254/enc. 1. Instruments of ratification deposited by Yugoslavia, Feb. 25, 1955 by Greece. Apr. 30, 1955; and by Turkey, May 21,1955; entered into force May 21, 1955. Back
(2) U.N. General Assembly, Official Records, Fifth Session, Supplement No. 20 (A/1775), pp. 12-13
By: Angus Young on October 23, 2009
at 17:28
Gospodine Perovicu,
u samoj pocetnoj tezi vi “smjestiste” saradnju cetnicima sa okupatorima. Onako nonsalantno, kao postulat a da ni ne trepnuste. Profesionalac bi bar ponudio neke dokaze a vi to tako, bez pardona. Ako vec ne citate srpske izvore i ne zanima vas srpska istorija, dobro bi bilo da procitate malo i leteraturu na tu temu od stranih autora.
Citajuci vas clanak, imao sam utisak da citam istu onu komunisticku literaturu koju sam citao kao klinac prepun zanosa i osvajao medalje na takmicenjima. Ocigledno je, bar za mene da se jos nijeste izlijecili od komunizma iako ga napadate.
Kao prvo, iako sami pominjete cinjenicu da je Draza Mihalovic odlikovan najvecim odlikovanjem za strance, propustili ste da pomenete i razlog koji ni u kom slucaju nije bio politicki. To je priznanje za 513 spasenih americkih pilota koje su spasili cetnici tokom drugog svjetskog rata.
Jedan od prezivjelih pilota, I. Felman svjediocio je o tome da su Njemci pobili citavo selo Pranjane jer cetnici nijesu htjeli da ih predaju.
Da li se to moze nazvati saradnjom sa okupatorom?
11. maja 1941 Draza je objavio ustanak sa pozivom na borbu protiv okupatora. Tito po objavljivanju svog ustanka dobija direktive od Staljina da ni u kom slucaju ne napada cetnike ( izvor: Pisma Geori Dimitrova Titu, objavila Aufbau-Verlag, Njemacka).
Staljin odbija da pruzi pomoc Titu jer ima obaveze prema kraljevskoj porodici u Londonu, i poziva partizane da se prikljuce cetnicima, sto Tito vjesto izbjegava sireci anticetnicku propagandu.
Bitka na Neretvi:
Vasa teza je da su njemci pustili cetnike niz vodu je veoma pogresna i nema logike.
Cercil je pustio cetnike niz vodu a ne Njemci.
Nije Draza bio glup, u svom govoru od 28 Februara 1943, Draza kaze da se:” Englezi sada bore do poslednjeg Srbina u Jugoslaviji…”
Svjestan cinjenice da se lome koplja ko ce biti pomognut u YU, pokusava sam da razrijesi dilemu. Postoje indicije (mada ja jos nisam nasao pouzdan izvor) da je Cercil trazio od Draze da to rascisti.
Bilo kako bilo, Njemci su tu bili sporedni igrac. Da su stvarno oni stajali iza cetnika, objasnite mi zasto im ne bi dali artiljerisjku i vazdusnu podrsku?
Cetnicke snage koje su se borile protiv partizana na Neretvi su prvobitno bile poslate da zastite srpski zivalj u istocnoj Bosni, tako da su i prije Neretve imali okrsaje sa ustasama.
Taktika cekanja:
Cekali sui jedni i drugi.
Osim Uzicke republike u kojoj se ucestvovali i cetnici, sve ostalo je bjezanija po brdima,najbolje opisana u neprijateljskim ofanzivama. Rusko nastupanje Juznog fronta je sasvim nesto drugo.
Uopste ne negiram zlocine koji su napravili cetnici u Istocnoj Bosni.
Da li su to radili jer im je u programu pisalo?
Ne. To je bila odmazda za prethodno ucinjene zlocine koje su pocinile ustase nad srbima.
Da nije bilo cetnickog vojvode Popa Djujica NDH bi tada bila etnicki cista.
Najveca komunisticka podvala, kojoj ste i vi izgleda podlozni, jeste izjednacavanje cetnika i ustasa. Dodatno su Srbi bili oznaceni kao hegemonisti u Prvoj Jugoslaviji u svim Titovim udzbenicima. Tito je oslobodio sve iz “tamnice naroda”???
I za kraj (nadam se da koristite Engleski), mozete procitati Trumanovo obrazlozenje:
Legion of Merit awarded to General Mihailovic by President Truman with the following dedication:
Chief Commander
General Dragoljub Mihailovich distinguished himself in an outstanding manner as Commander-in-Chief of the Yugoslavian Army Forces and later as Minister of War by organizing and leading important resistance forces against the enemy which occupied Yugoslavia, from December 1941 to December 1944. Through the undaunted efforts of his troops, many United States airmen were rescued and returned safely to friendly control. General Mihailovich and his forces, although lacking adequate supplies, and fighting under extreme hardships, contributed materially to the allied cause, and were instrumental in obtaining a final Allied Victory.
March 29, 1948 HARRY S. TRUMAN
By: Miketa on October 25, 2009
at 06:55
Chetniks! The Fighting Guerrillas – americki film iz 1943
By: Lela on October 25, 2009
at 15:54
Bitka na Ljevce polju je bio sukob iymedju Cetnika Djurisicevih sa jedne strane i Ustasa i pristalica Drljevica (uglavnom Cetnika koji su revidovali stav i prikljucili se Drljevicu). Bas ta bitka je dobar prikaz same sustine Cetnickog pokreta…
By: Znak on October 26, 2009
at 00:34
Tri teksta vrijedna citanja:
РАТНИ ДНЕВНИК ВЕРМАХТА И ЧЕТНИЦИ
http://atelierprincesse.blogspot.com/2009/02/blog-post_21.html
Saradnja cetnika sa osovinskim snagama u Drugom svetskom ratu
http://sr.wikipedia.org/sr-el/%D0%A1%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B4%D1%9A%D0%B0_%D1%87%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%B8%D0%BA%D0%B0_%D1%81%D0%B0_%D0%BE%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%BC_%D1%81%D0%BD%D0%B0%D0%B3%D0%B0%D0%BC%D0%B0_%D1%83_%D0%94%D1%80%D1%83%D0%B3%D0%BE%D0%BC_%D1%81%D0%B2%D0%B5%D1%82%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BC_%D1%80%D0%B0%D1%82%D1%83
http://en.wikipedia.org/wiki/Yugoslavia_and_the_Allies
zasto je prekinuta pomoc Drazi i data Titu
By: Lela on October 26, 2009
at 11:31
Angus,
pa radi se o sporazumu o saradnji, izmedju ostalo, i u slucaju vojnog sukoba. Takav sprazum je sklopljen izmedju 2 zemlje clanice NATO pakta i Jugoslavije – ne clanice. Pa valjda je jasno o cemu se radi:
The Contracting Parties agree that any armed aggression against one or more of them in any part of their territories shall be considered an aggression against all the Contracting Parties.
Da pojednostavim:
Agresija na Jugoslaviju je saglasno ovom sporazumu agresija na Grcku i Tursku koje su clanice NATO pakta. Agresija na bilo kojuclanicu NATO pakta je agresija na clanice NATO pakta u skladu sa North Atlantic Treaty.
Nadam se da nema nejasnoca.
By: eh on October 26, 2009
at 14:04
Rade,
ko je bio komandant kraljevske vojske u otadzbini? Ko je postavljao cetnicke komandante u CG? Pa nijesu valjda CG cetnici bili nezavisna vojno-politicka grupacija???
Mihailovićeva pismena “instrukcija” Pavlu Đurišiću Str. pov. br. 370 od 20. decembra 1941. godine, u kojoj piše:
„Ciljevi naših odreda jesu:
Borba za slobodu celokupnog našeg naroda pod skiptrom Njegovog Veličanstva Kralja Petra II.
Stvoriti veliku Jugoslaviju i u njoj veliku Srbiju, etnički čistu u granicama Srbije — Crne Gore — Bosne i Hercegovine — Srema — Banata i Bačke.
Borba za uključenje u naš državni život i svih još neoslobođenih, slovenačkih teritorija pod Italijanima i Nemcima (Trst — Gorica — Istra i Koruška) kao i Bugarske, severne Albanije sa Skadrom.
Čišćenje državne teritorije od svih narodnih manjina i nenacionalnih elemenata.
Stvoriti neposredne zajedničke granice između Srbije i Crne Gore, kao i Srbije i Slovenačke čišćenjem Sandžaka od Muslimanskog življa i Bosne od Muslimanskog i Hrvatskog življa…“
Kakve veze sa kolaboracijom cetnika imaju partizanski zlocini? I kako to mislite da se o njima ne govori?
By: eh on October 26, 2009
at 14:26
Slavko: “Ukratko, Njemci će, uz prethodni dogovor sa partizanskom stranom, na Neretvi četnike isporučiti partizanima ”
Interesuje me bitka na Neretvi. Nasla sam puno o filmu ali ne i o samoj bitki. Evo ko hoce da gleda film to moze na http://www.veoh.com/search/videos/q/bitka+na+neretvi#watch%3Dv17093120zj3k4DWP
samo treba downloadirati njihov plejer (paziti pri instalaciji da se iz paketa ne isporuce Yahoo aplikacije tu odselektovat.)
Sad da pitam da li neko moze da mi konkretno kaze o ovom gornjem dogovoru Partizana i Njemaca da se cetnici isporuce ? Na hrvatskom izvoru sam procitala da su partizani uvukli bombase ali treba praviti mapu da bi se razumijelo ko je bio na kojoj liniji (takodje posto su cetnici bili sa Italijanima ako je postojao dogovor o isporucivanju cetnika to je znacilo takodje smrtnu presudu za Talijane (?!) Povjest.net opusuje upad partizana u cetnike:
” Druga dalmatinska brigada je bila prva postrojba koja je prešla Neretvu u noći 6./7.3.1943. Bombaši dobrovoljci su se neprimijećeni privukli četničkom osiguranju i u ranu zoru ga izbrisali s lica zemlje. Druga dalmatinska brigada je krenula prema istoku, razbijajući četničke postave kako je na njih nailazila.
Na zapadnoj obali partizanski front se “urušavao”, sukladno planu. Sve su postrojbe prelazile rijeku i zauzimale svoje mjesto u marševskom poretku, štiteći transport Glavne bolnice. Zadnja postrojba koja je prešla Neretvu 15.3.1943. bila je 3. krajiška brigada. Do tog su datuma postrojbe 2. proleterske divizije već doprle do Čičeva.
Između Čičeva i Kalinovika četnici su držali svoje najbolje postrojbe spremni da se “napokon obračunaju s tim komunističkim vragovima”. Drugoj proleterskoj diviziji pridružena je i 1. proleterska brigada i te su postrojbe hametice potukle četnički “udarni korpus”. Nakon tog poraza četnici postaju irelevantni u vojničkom smislu. Po dolasku na Neretvu Nijemci su zaključili da je operacija “Weiss” okončana, više-manje neuspješno.”
Sada o ljudstvu i gubitcima, povjest.net kaze:
– partizani oko 10.000 poginulih, nestalih i ranjenih te oko 2.000 zarobljenih vojnika.
– Nijemci 514 poginulih, 1214 ranjenih i 158 nestalih vojnika.
– Domobrani i ustaše 126 poginulih, 258 ranjenih i 218 nestalih.
– Poznati talijanski gubici su iznosili 1.605 poginulih, 983 zarobljenih, a 259 regimenta div. “Murge” bila je u potpunosti uništena (nepoznati gubici).
– Četnički gubici procjenjuju se na 2.000 – 3.000 ljudi.
– Total osovinskih gubitaka iznosi 6.500-7.500 ljudi.
Interesuje me ima li kakvih potkrepljivih podataka o ljudstvu koje je ucestvovalo i gubitcima i kojim podatcima vjerovati.
By: Lela on October 26, 2009
at 23:58
lela,
ne postoji nijedan relevantan istorijski izvor koji bi potvrdio tzv. partizansko-njeacki dogovor o unistenju cetnika na neretvi. dovoljno je pogledati gubitke partizana i onda je vrlo, vrlo tesko govoriti o dogovoru sa njemcima. pa neretva je najveci poraz partizana u ww2.
postoje neki politicki motivisani izvori ali oni se i uz najbolju volju ne mogu uzeti za ozbiljno. uglavnom su tipa: rece mi jedan co’ek
By: eh on October 27, 2009
at 00:59
“Eh”, sad sam razjasnio stvari koje su mi bile malo konfuzne. Evo, nadjoh tekst koji objasnjava taj dogadjaj:
“Tito se u javnim nastupima povoljno, ali i oprezno izjašnjavao o evropskim integracijama, posebice o tada aktualnom zapadnoevropskom vojnom savezu, odnosno Evropskoj obrambenoj zajednici. Pri tom je eksplicite odbijana mogućnost pristupanja Sjevernoatlantskom paktu uz istodobno iskazivanje spremnosti za maksimalnu suradnju. Zbog takvih nedorečenih i polovičnih stavova State Department je konačno zaključio da Tito Zapad vuče za nos. Ovako ili onako Tito je pronašao optimalni način da od Zapada dobije najviše što je moguće i da zauzvrat dâ najmanje što je moguće: vrijednost ekonomske i vojne pomoći Zapada počela je dosezati astronomske iznose.
Vojni aneks Balkanskog pakta potpisan je na Bledu u ljeto 1954. čime je dovršeno strateško zaokruživanje sovjetskog bloka čitavim sustavom sličnih paktova: CENTO na Srednjem Istoku, SEATO u jugoistočnoj Aziji i ANZUS na Tihom oceanu. Jugoslavenske komuniste je počela zabrinjavati inicijativa koju je Zapad počeo preuzimati na globalnom planu. Zaključili su da bi daljnje slabljenje SSSR-a dugoročno moglo ugroziti i njihov komunistički režim. Ipak, Bledski sporazum bio je s jugoslavenske točke gledišta velik diplomatski uspjeh. Izolirana agresija na Jugoslaviju, Grčku ili Tursku značila je casus belli za sve tri članice, međutim u slučaju da Grčka ili Turska zarate sa SSSR-om na temelju svojih obveza u Sjevernoatlantskom paktu, ugovoreno je da će se konzultirati s Jugoslavijom o mjerama koje treba poduzeti što znači da je Jugoslavija izbjegla obveze prema u osnovi antikomunističkom Sjevernoatlantskom paktu…”
Dakle, eh, Slavko je u zakljucku rekao da je Tito odbio priliku da uvede Jugoslaviju u NATO, i da ce o tome pisati u nastavku. Procitao sam tvoj komentar koji sam shvatio kao repliku onome sto je Slavko rekao: “slavko, ne znam kako mislis da je Tito odustao od potpisivanja pakta sa grckom i turskom”
Zapravo, sustina ovog saveza nije pristup NATO-u, vec je bio POSEBAN Balkanski vojni savez kojeg je opet Tito prihvatio uz najbolje uslove za sebe. ALI, Tito nije imao obaveza prema NATO-u, vec samo prema dvije drzave uz rezervisanu poziciju ako drude dvije udju u sukob sa SSSR-om.
By: Angus Young on October 27, 2009
at 21:27
upravo to sam i napisao u prethodnom postu
By: eh on October 27, 2009
at 23:47
Klasna borba je osnovni pokretac odnosa medju ljudima kroz istoriju.Vlast klase uvjek je zavisila od sile i ideologije koja nastoji da opravda to stanje.Ali dzabe…uvjek pukne.Izgladiti stvari pri takvim situacijama nije moguce jer je ulog veliki pa je najcesci krvav epilog.Potlaceni ne mogu popraviti situaciju na nivou opstih vrijednosti jer su i sami puni gnjeva, i najcesce ne nude pomirujuce ideje vec rokadu.Mase se uvjek nadju kao izigrana strana u prici.
A sve se moze tako lako srediti u drustvu smirenih duhova ako se garantuju osnovna ljudska prava i ponudi izbor svakom gradjaninu da sam moze da odluci kakav zivot zeli da realizuje.Treba dati svima sansu i iste uslove .U nekim religijama se ambicijoznost stavlja pod mane i grijeh.
Ako bas neko zeli da bude ambiciozan onda neka bude…ali ce onda morati to da podjeli na drustvo oko sebe -a ne na kumove.
Primjecujete li da se znacenje pojmova kapitalista i i mafijas priblizavaju u drustvima i razdobljima gdje se tolerisao ili se jos tolerise ogroman superprofit koji se koncentrise u uskoj interesnoj sveri.
Sa druge strane drustvo koje pociva na radu i ne tolerise kriminal ne moze da stvara neradnike.Ako neko hoce da bude neradnik , nece to moci od mentaliteta koji je prisutan u tom drustvu….Prakticno od stida.
Takav milje daje bogato socijalisticko drustvo sa ukusom kapitalizma gdje je kvalitet zivota kapital a ne kolicina novca kojeg gomilamo kao da cemo zivjeti 200 godina.
Zasto ovo pricam…Pa zato sto neki brane cetnike kao da su oni branili zapadne vrijednosti od komunisticke pošasti a samo su branili svoju guzicu.Komunizam je morao da stupi na scenu zato sto ni oponenti nisu posjedovali kvalitet.
Mislili su malo sa Njemcima i Italijanima …pa onda poslije sa Englezima i Amerikancima.
E pa….malo su se preracunali.
Koliko sam ja ukapirao kod nas rukovodioci ociste po nekoliko miliona u kesu pa onda pocnu da rade biznise…Ali kako je moguce prikriti taj dzemperaski start …Olako prelazimo preko toga.
Nevjerovatno su ambiciozni i za sad im polazi za rukom da se opravdaju ispred blesavog naroda.Za tako nesto stvarno treba imati obraz ko opanak.
Malo po malo, pojavljuju se slike villa poznatih nam rukovodilaca u tv emisijama i casopisima kao neki odraz njihovog prefinjenog ukusa a ne otimacine i pljacke.Rade se unakrsni poslovi, namjestaju tenderi….
Ustolicila se burzoazija kao nikad na ovim prostorima.Ova nasa je dosla na ramenima radnicke klase koja je pritom nasamarena.
Montenegro je stvarno zemlja paradoksa.
Ali plijen će odraditi svoje….Plijen je zvjer bez gospodara.
By: gaetaš on October 28, 2009
at 17:31
Vojin – SAD su 9. avgusta 1945. bacile atomske bombe na Hirošimu i Nagasaki u nameri da upozore Staljina koji je prvu atomsku probu izveo tek 1949. godine
da, naravno, a ne mislis da su im bacili atomsku zato sto je Japan bio jedini koji nije priznao fasisticki poraz u ww2?
amerika je, to se vrlo lako moze provjeriti, vrsila pritisak na Japan da se preda, da prizna poraz, jer to je bilo jedino logicno rjesenje, ali ne, japanci su se, iz njima znanih razloga, i dalje k..cili. amerika je dovedena pred svrsen cin, i odluceno je… posle najstrasnijeg rata u istoriji, najpogubnije ideologije, najsramotnijeg djelovanja u istom jedne od zemalja fasizma, a to je bio Japan, atomska bomba je bila surova, ali pravedna kazna.
By: pg on October 28, 2009
at 20:47
gaetas – Takav milje daje bogato socijalisticko drustvo sa ukusom kapitalizma gdje je kvalitet zivota kapital a ne kolicina novca kojeg gomilamo kao da cemo zivjeti 200 godina.
eto, to je bila titova drzava, naravno da mnogima to nije odgovaralo.
sjajan komentar gaetas, svaka cast, potpis.
By: pg on October 28, 2009
at 21:02
Ovaj put je taj co’ek Slavko a on to nije iznio kao misljenje ili sumlju vec kao cinjenicu bar kako sam ja razumjela. A Bitka na Neretvi se vodila skoro dva mjeseca pa se moze racunati na raznorazne strateske mudrosti. Recimo, Njemci koji su slomili partizane pa potom iste njih kad su vidjeli da su im umakli izkoristili da se oslobode i cetnika. Ali stradase i Talijani sa cetnicima. E posto je rat borba na zivot i smrt a time i ko ti je potreban a ko nije, mozda Njemci nisu htjeli da “ulazu” u Talijane znajuci da je Musoliniju kraj blizu (Italija pala sep. 1943). Tako da se taman oslobode troska i tereta izbjeglica koje bi morali da vuku sa sobom a Talijani kod nas su imali sasvim drugu ulogu najmanje boracku …
Ovdje cu sad da ti odgovorim na tvoju konstataciju u par postova gore da su cetnici kolaborirali sa Italijanima. Dakle, pitanje je sta se moze nazvati kolaboracijom. U konkretnom slucaju, Talijani koji su 1941 “okupirali” Crnu Goru su bili grupa povlascene (aristokratske) omladine koja je pod patrionatom Kraljice Elene (princeze Jelene) nasla zaledjinu u CG. Talijani nisu mrava zgazili u CG.
Od stanovnistva su bili prihvaceni kao gosti i ucestvovali normalno u zivotu u gradovima, hranili su se u restoranima, placali svoje racune, isli u Pozoriste itd.
Reko mi jedan co’ek sad.. :))) da su jednom dva omladinca komunista ubili dva Talijana i da je cio grad plakao.
Cetnici kao rojalisti takodje nisu dirali Talijane, a sto i bi, oni imaju svog Kralja ( i Crnogorsku Kraljicu), ne bojuju, vratice se kuci.
Sa druge strane je interesantno da je gostoprimstvo bilo uzvraceno i sa Talijanske strane: kada su cetnici bjezali prema Sloveniji 1945 (i bili pobijeni) malecki dio njih koji je uspio da prebjegne u Italiju i spasi zivu kozu od komunistickih cistki bio je bukvalno hranjen i povijan i lijecen od Italijana. Izbjegle od masovnog streljanja i bacanja u jame Talijani su bukvalno vodili u kuce i njegovali.
Vjerovatno su i sami bili zahvalni da se njihova djeca vratila kuci iz CG a i njih vidjeli kao “Kraljicinu” djecu.
By: Lela on October 28, 2009
at 21:11
Jos nesto smijesno o Talijanima u CG. Oni su bili vrsta atrakcije za stanovnistvo. :D:D:
Zato su su imali nekakve crveno-zelene uniforme i perje u kapama i jos nekakvih djindjula. Tako je neka baba kad je zaklala kokosku ponudila perje Talijanu da se okiti 😀 Ne znam jel za pare ili je htjela da ga casti, mislim da je ovo drugo.
By: Lela on October 28, 2009
at 21:19
Evo dolje cu napisati jedan tekst, nadam se da ce ti zavrzlama biti jasnija.
By: Lela on October 28, 2009
at 22:03
Mirka, moram da se vratim u 1917 i izbijanje Oktobarske Revolucije u Rusiji. Njome je svrgnut Car a time time Rusija postala Republika. U Evropi u to vrijeme postoje Kraljevine i Carevine i samo je Francuska Republika (imali su revoluciju 1789 i tada se obracunali sa feudalnim nasledjem sto staleska monarhija jeste cak iako danas postoje u Evropi kraljevine)
Ali u Rusiji to nije bio znak demokratizacije zemlje i totalnog odbacivanja feudalnog nasledja. Jer u Rusiji se pojavljuje kao car Staljin i on ima istu moc koliko u najmracnijim feudalnim dobima Car/Kralj. (a ovo odbacila Francuska Revolucija)
Medjutim, ono u cemu su iste Francuska i Oktobarska revolucija je u opsegu – obje ce izmijeniti svijet. Francuska revolucija ce demokritizovati sto Evropu sto cio Svijet, a Ruska Revolucija ce u istoj mjeri unazaditi bar demokratsku misao.
Ali u to vrijeme komunizam se pokazivao kao novi sistem koji ce masama donijeti boljitak (dakle, iz istog razloga je snazna i Francuska Revolucija koja je inspirisala mase da se izbore za bolji polozaj u odnosu na Kralja). Novim sistemom ce se od aristokracije oduzeti zemlja, imovina, sve fabrike i bogastva zemlje biti u rukama naroda (sovjeta) a drzava u obliku Partijskog vrha ce upravljati ekonomijom i svim ostalim pitanjima.
E sad zamislimo koliko je ovo izgledalo privlacno narodnim masama sirom svijeta. Jacina impakta na sve ostale zemlje tj cio svijet je logicna: ko ne bi htio da ima ono sto povlasceni imaju ? Ko ne bi htio svoje parce zemlje, posao i platu.
Sve ove ideje su se vukle jos od 1830/50/itd i Marksa i Engelsa. Ali sada ih Rusija sprovodi u djelo i radja se komunisticka drzava. A poslije I Svjetskog svijet se nalazi u teskoj situaciji. Komunizam biva vidjen kao rjesenje za probleme.
Naravno ostatak Kraljevskih porodica ne ostaje imun na opasnost da mogu da prodju kao Romanovi, komunisti bivaju proganjani i kaznjavani i njihov rad branjen u mnogim zemljama. Tako je bilo i u Jugoslaviji, rad komunisti je bio zabranjen do izbijanja II Svjetskog rata.
U vrijeme ove Oktobarske revolucije bravar Tito je bio u Rusiji i tu pokupio revolucionarne ideje. Za to vrijeme je Draza bojevao I Svjetski a prije toga balkanske ratove. Draza je bio vojni akademik i takodje pitomac Francuske Akademije, bio je intelektualac za razliku od Broza.
Kada su Njemci upali 1941, Draza kao kraljev vojnik, krenuo je da brani kraljevinu. Tito nije krenuo da brani kraljevinu nego da skupi narod i pod okrljem odbrane od Njemaca izvede istu onakvu revoluciju kakvu je vidio u Rusiji 1917, neki izvori kazu i da je i sam ucestvovao u njoj. Tito je krenuo da skuplja narod, vecinom sirotinju i omladinu zaludjenu “progresivnim” idejama, nacionalizovati i samoupravljati.
Kako je u staleskoj monarhiji mali sloj bogat nije mu bilo tesko da prikupi dovoljno onih koji su bili spremni da umru za svoje bolje sjutra.
Draza je vidio o cemu se radi. Jasno mu je bilo da se Tito bori sa Njemcima da bi cio sistem okrenuo za 360 stepeni. Jasno mu je bilo da se Tito bori za revoluciju.
Logika Tita je bila: skupiti narod, izboriti Hitlera a potom uspostaviti komunisticki sistem.
Logika Draza je bila: odrzati kralja i kraljevinu tj kapitalisticki sistem.
Njemcima je logika bila kako smirit bandite i ne trosit se puno ono njih. Sto vise se cetnici i partizani kokaju to njima mirnije. Draza vjerovatno navija da Njemci pobiju sto vise partizana, sto vise mrtvih to komunizam dalje. Tito zna da ako izgubi rat jedino mjesto u slucaju povratka Kralja – Sibir – jer nije ispunio zadatak.
Englezi….
Englezi se vode uvjek i bas uvjek onim sto se zove real politic – dakle zakon jaceg. Uvjek i bas uvjek ce podrzati jaceg. Kod su vidjeli Drazu kao faktora bio je on, od 1943 su vidjeli da je jaci Tito i odmah se presaltovali. Uzalud sto je Jugoslovenski kralj (uz to i kumce) bio u Londonu i svekoliko vlada. Oni su kumce od 21 god. nagovorili da pozove narod na masovnu podrsku Titu i obecali mu da ce se po zavrsetku rata vratiti u zemlju (nikad se niko nije vratio).
Zasto se nisu iskrcali ?
Pa jednostavno jer Englezi nikad nisu prolivali krv. Kao imperija “iza koje sunce nikad ne zalazi” oni su kad im je trebalo da se gine slali svoje koloniste. Vojska Engleza je bila prepuna Indijaca, Abordjijanca(Australija)…
Da su se iskrcali na Jadran, morali bi poslati svoju (vise crnu nego bijelu) vojsku a time rizikovali probleme u kolonijama. Plus dio vojske koji je vodio strategiju je morao biti bijel tako da bi bilo i sa njihove strane stradanja. Jer Tito je 1943 bio toliko jak a iza njega Rusija i obecao je Rusima da ce se braniti “svim raspolozivim sredstvima” ako se Zapad iskrca. Mars u Jugoslaviju je ostavljen Crvenoj Armiji. Englezi em nisu htjeli da ginu nizakoga (sjetimo se Poljske pustili su da je Hitler proguta) a plus trebalo je drugog pobjednika (Rusiju) zadovoljiti u raspodjeli plena. I ovako Cercil je na kritike povodom pustanja Jugoslavije izjavio da “nece oni zivjet tamo”. Jugoslavija kao jedan od pobjednika nije dozivjela gusjenice jer nisu bile potrebne kao u zemljama osovine Bugarskoj, Madjarskoj…
Ali sto kaze Slavko rodila se nova zvijezda na komunistickom nebu (Tito) i htjela je da sja sama..
Jugoslavija ni Istocnom ni Zapadnom bloku, nesto je sto je i jednim i drugim i Titu odgovarala.
Dok je odgovarala a kad nije stigao je Bler.
By: Lela on October 28, 2009
at 23:40
Trazih ima li kakva slika od talijanskog vojnika i nadjoh jos bolje, cio album slika a ima i sa Neretve a na 36 stranici ima nesto sto lici na talijana.
http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?f=56&t=75080&sid=b223d6b5967e15cb832ece9be7f7690a
By: Lela on October 29, 2009
at 01:06
tito je odigrao kljucnu ulogu postavljanju jugoslavije kao nezavisne, dok neki zele to da obezvrijede i prikazu kao puku slucajnost, splet okolnosti. cinjenice to demantuju. to je bila zemlja, po mnogim zapadnim, cak, filozofima, najbliza postovanju ljudskog dostojanstva i vladavine humanizma. ona to, bez obzira na neke greske i okolnosti koje su bile, jeste bila. takva se drzava ne moze ponoviti siguran sam vise nikad, nigdje. i da je bilo vise dobrih ljudi, plemenitih, u jednom vremenu, i da su imali bilo kakvu moc, mogli su je ocuvati, nastaviti njenu razvojnu filozofiju, ali uticaj i interesi mnogo jacih i pokvarenijih su presudili. u kolaboraciji sa nasim nacionalistima ” demokratama “. i narvno, izdajnike u redovima komunista, kasnije nista manje ostrascenih sovinista u krilima tadasnjih vodja propagatora rata, mrznje, ludila. raspad jedne takve drzave je veliki poraz za civilizaciju uopste, velika mrlja na licima svih. ” sirite ljubav jedni preme drugima, ljubav covjeka prema covjeku, ne mrznju. ima i danas nekih…” – Tito.
By: pg on October 30, 2009
at 13:12
Neil Young- Ohio
Tin soldiers and Nixon coming,
We’re finally on our own.
This summer I hear the drumming,
Four dead in Ohio.
Gotta get down to it
Soldiers are gunning us down
Should have been done long ago.
What if you knew her
And found her dead on the ground
How can you run when you know?
Gotta get down to it
Soldiers are gunning us down
Should have been done long ago.
What if you knew her
And found her dead on the ground
How can you run when you know?
Tin soldiers and Nixon coming,
We’re finally on our own.
This summer I hear the drumming,
Four dead in Ohio.
Obistavi pisanje na blogu. kapituliraj već jednom. Svojim pisanjem održavaš tiraniju i trljaš moždanu masu zdravih mladih ljudi u Crnoj Gori, provociraš nagomilanu energiju. Obustavi pisanje i idi na smetlište istorije, obustavi i to odmah. Tvoja braća Brano Mićunović, Udbovci i ostali kriminalci i glibavi zaluđeni podlovćenski starocrnogorci neće pustiti ovo dobro koje su prisvojili a koje im istinski zbog retardiranosti ne pripada. Neće pustiti VLAST. Ne provociraj pusti nas da emigriramo i spasimo naše glave, naše živote. Oni će pucati i ti to znaš, znaš i to bolje nego ja. Zaćuti. Zaćuti više evo dvije decenije što mi mladost potroši na govnjenu ideologiju o fašističkoj crnogorštini i ,,prograsu baziranom na pljačkanju one radne Crne Gore od strane tvoje pljačkaške crnogorske elite,,. Išššš
Siniša V. PG student
By: Siniša on October 31, 2009
at 16:15
Sinisa sine, ne znas matematiku, pojma o nicemu nemas. Matematika je prosta. Cevljanin ce spasavati guzicu glibavu kao tvoj obraz, smrdljivu kao tvoje rijeci. Da bi pokusao da se spasi, ponudice Cevljanin Brana na tacnu. Ali je i Brano Cevljanin, sigurno je brzi na levoru. Ostalo ce biti legenda kao obracun kod OK korala.
By: Goran on October 31, 2009
at 20:01
Sinisa,prestani da histerises.Pun si kontradikcija.Koliko sam shvatio ti to nesto Slavku, ili sam to pogresno protumacio.Kad je to Slavko zahtijevao od nekoga da primjenjuje silu?
Nesto si se zabrinuo za zdravlje nase omladine.
Ne boj se…nemaju u koga da pucaju.Ne vidim da se iko buni sto precerano.Sve oko nas je je med i mlijeko.U sustini nikad bolje.Uglavno su studenti angazovani po tematskim zurkama i marljivo uce da bi postali mali ili nesto veci srafovi mehanizma.
Gledam na satelitsku kako se neki mladi sa zapada biju sa policijom zbog globalnog zagrijevanja, kitova, gladi u svijetu i jos po necega.
Evo kako nasi vrsnjaci reaguju na svjetske teme u Djenovi uoci G8….Ne podrzavam nasilje ali je stvarno interesantno to da kod nas nema nikakvih protesta.To je stvarno za analizu i moze dosta toga da nam kaze o nama i nasem drustvenom stanju.I oni tamo u emigraciji imaju auta,mobilne i modu ali im izgleda to nije dovoljno da se ususkaju u samozadovoljstvu.
http://images.google.com/images?hl=en&safe=off&um=1&q=g8+genova&sa=N&start=0&ndsp=18
Mi bi da nam sve neko drugi donesu na tacnu i da to pogledamo na CNN-u.Zato i slusas nesto 20 godina a neki su Drugi svjetski rat prebacili za 5 godina.
Uradi nesto za druge ako neces za sebe.Malo ili veliko…nebitno je.
To su face….ostalo su maske.Jedino tako svjet ide napred. Jedino tako mozes biti srecan iako se mozda ne isplati usko gledano.
By: gaetaš on November 2, 2009
at 06:10
Sinisa,
MRS STOKO JEDNA!!
Mrs, sa tom tvojom guzicom dje oces, jer takav kakav si ni majci nisi dobar, a ne ovom vecinski poltronskom i ulizickom narodu u CG, kretenu neemancipovani! Ti nesto Slavku da reces?! Ti?! Smrdo! Pominjes dvadeset godina da ti je neko dosadio i zajebo? Pitaj te tvoje nesoje kuci za koga su glasali?! Pitaj kako su te iz kolijevke, “velika studentcino i intelektualcu od k….”, jos zaje…. sa svojim glasackim listicem iz kvazi-referenduma iz 92′-ge?! I, na svim ostalim pokradenim i namjestenim izborima od 1992-ge godine!!
Kome ti nesto spocitavas moralna negativna nulo, i neartikulisani i nepriznati pobacaju od ljudskog bica?! Nekome ko se istinski borio i zalagao za drugaciju, nezavisnu, bolju, posteniju, prosperitetniju CG od ove “najcrnogorskije” kojoj ste ti, i tvoji, dali svoj “veliki” doprinos sa vasom licnom familijarnom istrajnom gluposcu!!
By: Teodo on November 2, 2009
at 15:29
Slazem se, potpuno, sa iznesenim “pg” u ovom tvom postu.
By: Teodo on November 2, 2009
at 15:36
veliki pozdrav za slavka od studenata crnogorskih,vrati se sto prije ako te idje ima ne bi li spasili sto se spasiti moze,a nije mnogo ostalo.postavlja se pitanje da li ovaj narod zasluzuje bilo kakvu novu sansu za iskupljenje posle dvije decenije prodavanja vjere za veceru.ali u ovakvom trenutku kad je crnogorska opozicija samo produzena ruka ovog malo je reci totalitarnog i kriminalnog rezima,vjerujemo da bi tvoja licnost mogla biti nesto oko cega bi se okupio ovaj jadni narod.
By: milko i slavko on November 4, 2009
at 20:51
Nabrojite te bitke chetnika protiv Njemaca!
Do tada ma sto drugo pricali ostajete sluge okupatora.
By: dojadilo on November 8, 2009
at 20:36
Tužilac iz Barija Đuzepe Šelzi – Djukanovic iz 2 i 1
By: gaetaš on November 8, 2009
at 20:47
Siguran fiks:
Tužilac iz Barija Đuzepe Šelzi – Djukanovic iz 2 u 1 .
Interesantna tema sa ovog sajta.Države imaju mafije ili mafije države?
http://www.slobodnaevropa.org/content/tema_sedmice_organizovani_kriminal/1872503.html
Neki komentari o tome da Djukanovic tuzi Šelzija…
“Nego neka ga tuzi !! I neka još trazi nadoknadu za “duševne patnje”,
Da vidimo kolika je cijena tih “patnji” na slbodnom Evropskom Tržištu”.
By: gaetaš on November 8, 2009
at 21:02
Eh,
da li ste vi sigurni da se ne radi o falsifikatu uradjenom posle II svatskog rata kao sto je vecina tzv. dokumenata? Uostalom, sef Gestapoa za Srbiju je na sudjenju Drazi Mihailovicu izjavio da su Draza i Ravnogorski pokret bili najveci neprijatelj Njemaca. Nisam istoricar i nemam vremena da ceprkam po istorijskoj gradji koja je, usput, cesto falsifikovana (mozete citati tekstove o JVO na NSPM i mnogm drugim portalima (da ne pominjem iskustva zbjega iz CG i Stare Srbije i svojih rodjaka)) zbog cega bih ostao na pravnom pitanju legitimiteta i legalnosti vojski na teritoriji Kraljevine Jugoslavije tokom II svetskog rata. Naime, JVO je, morate se sloziti, bila jedina regularna vojska na toj teritoriji, a Draza Mihailovic je prvi ustanik protiv njemacke okupacije u Evropi. Jedina legitimna vlada je bila ona u Londonu. U politickom savjetu Ravnogorskog pokreta su bili predstavnici svih stranaka Kraljevine Jugoslavije lise Hrvata, a cetnici su postojali i u Sloveniji.
Cetnici nisu bili samo srpska vec Jugoslovenska vojska u Otadzbini. Razlog zasto tu nije bilo vise Hrvata, Muslimana i ostalih je sto su ovi uglavnom bili na strani Hitlera. Uostalom, postojalo je mimoilazenje medju vodecim licnostima oko toga treba li se boriti za Jugoslaviju ili Srbiju i to je pitanje rijeseno tako sto je cilj bio opstanak Jugoslavije.
U Staroj Srbiji je bilo medjusobnih zlocina izmedju Srba i Muslimana. Tako je bilo zlocina cetnika Pavla Djurisica sa jedne ali Osmana Rastordera i Efendije Acifa Hadziahmetovica iz Novog Pazara sa druge strane. Kljucna razlika je sa pravne i eticke tacke da je muslimanski zivalj u Staroj Srbiji bio na strani Njemaca.
By: Rade on November 9, 2009
at 17:01
rade,
to sto vi nijeste istoricar, a sto je kristalno jasno iz vasih postova, ne znaci da istorija ne valja vec da je vi dovoljno ne poznajete. S druge strane, iz licnih motiva, ste skloni tome da je jednostrano tumacite. Nemoguce je da su svi izvori o cetnickoj kolaboraciji falsifikat. Price tipa moj djed mi je rek’o da mu je jedan co’ek reko nijesu relevantan istoriski izvor.
Ono sto vi nazivate JVO je od okupatora nagradjivano gvozdenim krstovima, novcem, oruzjem itd. Tesko je za vjerovati da su ih nagradjivali oni protivu kojih su se borili.
Ako se ne varam Teheranska konferencija je dala najbolji odgovor o poziciji JVO. Ako vam se ne dopadaju lokalni istoriski izvori imate brdo materijala o JVO u engleskim izvorima – afirmativnih nema. Nije valjda i to falsifikat?
By: eh on November 12, 2009
at 10:20
lela,
ne sporeci znanje uvazenog gospodina Perovica, mogu samo da vas zamolim da pogledate izvore koje sam naveo u postovima a koji se odnose na kolaboraciju cetnika sa italijanima.
vasa teza o tome da talijani nijesu ni mrava zgazili u cg je besmislena. navescu vas samo na pljevaljsku bitku a vi budite vrijedni pa izguglajte (i ja naucih nesto o kompjuterima) pojam.
By: eh on November 12, 2009
at 10:27
Pljevaljska bitka hahahah :))))))) 😀
http://sr.wikipedia.org/sr-el/%D0%9F%D1%99%D0%B5%D0%B2%D0%B0%D1%99%D1%81%D0%BA%D0%B0_%D0%B1%D0%B8%D1%82%D0%BA%D0%B0
” Neuspeh u napadu na Pljevlja imao je negativne posledice na dalji razvoj NOP-a na teritoriji Crne Gore, a posebno u onim krajevima odakle je izginuo veći broj boraca. ”
Smijesno sta si nabrojao kao dokaz za kolaboraciju cetnika sa Talijanima :)))) I takodje smijesno sto si ovo stavio kao dokaz na moje “Talijani nisu mrava zgazili u CG”
Za one koje mrze da gledaju po linkovima dovoljan je gornji isjecak koji nagovjestava plan komunista: pod plastom borbe protiv “okupatora” stvoriti partizanske jedinice u CG i sprovesti komunisticku revoluciju. Nije im uspjelo ali jeste 1943 kad je pala Italija. Crnogorci su zavrsavali u jamama od strane revolucionara, tu su bacali svoje ucitelje, svjestenike, gazde pa cak i sopstvene rodjake eto koliko je ludilo zavladalo. Nema fasizma pa cak i prema Jevrejima koji ima toliku tezinu moralnog ludila koje je komunizam napravio. Sami Njemci su one koji su bili iz mjesovitog braka cesto postedjeli logora ali ovi nasi revolucioneri nisu cesto ni najrodjenijeg. Njemci su specijalizirali umne perverzije a nasi revolucioneri moralne.
Jos da dodam da je neke 1943 revolucionalna banda negdje u Pivi pobacala oko 300-400 Talijana koji su valjda bjezali. Toliko o moralu komunizmom nadojenih fanatika kako su ispratili pitomce svoje princeze Jelene.
A Talijani kao najbolji ljudi na svijetu kad su “okupirali” CG sve sto su im bacili iz aviona podijelili su djeci i narodu. Citala sam jedno svjedocenje da je jedan mlad momak uzeo da tuce Talijana pred hiljadu njegovih drugova jer mu je ukrao neke pare. I prebio ga ko vola u kupusu da se niko mrdnuo nije, eto sto se tice okupatora Talijana.
By: Lela on November 12, 2009
at 20:24
Danas je izglasano ukidanje viza.
Radujem se radi mnogo, mnogo razloga. Blizi se bolja buducnost, blizi se sloboda !
Mora jedna prikladna pjesma :):):):)
By: Lela on November 12, 2009
at 20:32
Pitaju me pitaju – Oliver Mandic
Raduj se makar posla bilo gde
Raduj se sve sa srecom nek ti je
Neka ti sve od ruke ide
Zelim ti zelim najbolje
Neka te ljudi srecnu vide
Ti si neduzna kriv sam samo ja
Pitaju me pitaju oko moje
Ko sad ljubi grudi tvoje
Pitaju me pitaju mila gde si
Ja im kazem srecna jesi 2x
Raduj se mnogo sam te voleo
Raduj se nisam te preboleo
Pisi mi radosno ti bilo
Cija si sta li radis sad
Pisi mi sunce moje milo
Ti si neduzna kriv sam samo ja
Pitaju me pitaju………………..
By: Lela on November 12, 2009
at 20:34
lela,
motivi za nemaju apsolutno nikakve veze sa vasom besmislenom tvrdnjom da okupatorska vojska u CG nije ni mrava zgazila. bitku sam naveo kao primjer gazenja mrava. slicnih primjera je mnogo.
o cetnickoj kolaboraciji nadam se da nema mjesta raspravi dovoljno je da se podsjetite ko je srecni dobitnik gvozdenog krsta. da ne prcamo ko je postrojavao cetnicke jedinice na cetinju i u prisustvo kojeg crkvenog velikodostojnika etc….
ako vam istoriski izvori ne znace nista onda mogu samo da zakljucim da spadate u ogromnu vecinu ljudi u cg koji od svoje ostrascenosti nijesu u stanju da shvate i prihvate argumente.
By: eh on November 13, 2009
at 13:03
Eh, eh ..
Jel su trebali da Talijani puste da ih horde raspamecenih rastrgnu ? Pa morali su se braniti valjda ? A zahvaljujuci Talijanskoj “okupaciji” nije bilo organizovanog komunizma u CG bar do te 1943 i pada Italije. A nijednom nisi spomenuo komunisticke klanice pa sad vidi ko je ostrascen. Pokusaj da shvatis sta su komunisti napravili u CG ! Shvati kakvo je ludilo bilo kad su punili jame i jame najblizima a kulturu cijelu ubili i na intelektualnom nivou (pobili intelektualce), i na duhovnom (pobili svjestenstvo) i na materijalnom (pobili gazde)
A ti nagrnuo cetnici kolaboratori sa okupatorima a Talijane svaka baba ih je mogla izbit.
By: Lela on November 13, 2009
at 17:59
lela,
bez veze mi je da istoriske fakte raspravljam sa nekim kome je legitimna talijanska okupacija i ko je u stanju da napise da su se jadni dobri okupatori morali braniti od divljih hordi okupiranog naroda.
hvala sto ste me uvjerili da su ljudi spremni da, zbog politickih predrasuda, kazu mozgu zbogom.
By: eh on November 16, 2009
at 19:10
jedna lijepa pjesma miladina sobica….zove se ceta ludaka….to je nasa cetinjska himna
Tutnji zivot pored mene
ne gleda cetu ludjaka
ruse se snovi, trose se zene
filmovi tudji, a moja traka, traka
Uvijek drugi mirni u zbrci
uvijek drugi sa srecom svjezom
a ja nevican, u prljavoj trci
smijem se cestit nad praznom mrezom
Refren
Al’ ja imam sebe
u sebi postenog druga
i volim sto su tako ciste
moja sreca, moja tuga
Ceta ludjaka, ne da se rijeci
a bartina tuce, bez kicme je bolje
ljuti se stoka, al’ bodre me preci
skupo je voce, gradjanstvo se kolje
Juce u plavom autu prodje
djevojka moja mase mi satom
neko prokleto pseto srce mi glodje
a neki covjek, zovem ga bratom
By: vasilije markovic on March 23, 2010
at 04:05